AŞIK MAŞUKTA SEYREDER KENDİNİ

AŞIK MAŞUKTA SEYREDER KENDİNİ

Söyler misin ey sevgili
Sence aşk nedir?
Sevenin sevgilide yok olma hali
Yalnız bende midir?
Gönlümü sevdana kilitleyen bu halimin
Sırrı nedir?
Paha biçilmez gizli hazinemin
Anahtarı sende midir?

Ben sende seyre daldım, görürüm ya kendimi.
Ondan mıdır acep bunca çok severim seni.
Özün başım üzeri, söyle aşkım
Emirdir her sözün, dileğinse dileğim.
İşte bu şevkle ışık saçar, parlamaz mı yüreğim…

Ben sende görünüyor sen bende yansıyorsun.
Yarım olan yönümü sen tamam ediyorsun.

Şeytan aşk’ı anlamamış, aşk’ta kibir bulunmaz.
Yakışır sevene itaat, Adem’e secde etmemek olmaz.
Aşk’ın zevkine erenler, gözünü Cennet’e komaz.
Rızan ile girersin de
Bu yolda nefs sözünde durmaz...

Lain şeytana uyma ey nefsim!
Bedbaht olursun.
Yalnız başına çekilmez bu yol
Varsın yar yoldaşım olsun…

Ahmet Bektaş

Talia

Talia

Bir nefes mola vermekti belki maksadın.
Kızıl güle habersiz bulaştırdığın
Tül kanatlarında ebruli sevda, sır.

Yorgan altına saklanıp “Beni kimse göremez”
Diyen sevimli afacan…
Şeffaf imgelere sarılır utangaç şair,
Bildim seni, bana yabancı değilsin ki.

Gökte Zühre sevgiyle göz kırpar,
Gerçekten istikbal gökte midir?
Sararan ekine inat açan gonca
Mahzun gönlüme teselli midir?

Ay parlar mıydı Güneş olmasaydı!
Sevgisiz olmaz,
Sevmeden olmaz.
Tut elimden Talia, gidelim hayal ötesine.

Ahmet Bektaş

Hatıralar

 

Hatıralar

Bu gün Bayram

Hasbıhal ettik maziden
Yaşlı, genç tüm dostlarla…

Ölülerle konuştum harabe evlerinde,
Sabırla dinlediler.
Dilleriyle değil halleriyle
Çok şeyler söylediler.

Ardından gelmemiş
Muhabbet ettikleri.
“Sen de buraya geleceksin” dediler.
Dedim “Sadece durak burası”

Kimseye rahatsızlıkları yok,
Hatıraları elde kalan
Başka bir âlemde,
Devam eden hayattan.

Küçük bir mezar ilişti gözüme
O’nun hiç hatırası yok
Ama ebedi hayatı var.

Ayşe nenemin başucundayım
Dedem o’nun yanında.
Yarım asrı aşkın beraberliği
Hala sürdürüyorlar kabirde.

Ahh! Ölüler!
Suskun, garip ölüler.
Sizin kadar canlı olsa
Hayat süren diriler.

Ahmet Bektaş
31.12.2006

Bir yudum insan

Bir yudum insan

Altı günlük Dünya'da o bir yudum insandı
Dört günlük yolu sonsuza uzandı.
Her Mevsim başka hale büründü
Zamanın tezgahında işlendi, kırpıldı;
Acılarla şekillendi...
Doymamış hevesleri, özlemleri vardı
Hiç bitmeyecekti işleri...
İnsan olmak istiyordu!
Aynaya baktı gördüğü bir insandı...
İnsan yiyenler, görünürde onlar da insandı.
Çobanlara sordu;
-Sürü kimin?
Onlar da bilmiyordu ama güdüyordu.
Sürü itaat ediyordu...
Tökezledi, dört el yere düştü
Aklı o an başına geldi.
Kalktı, doğruldu, yürüdü...
Nereye gidecekti?
Bilemedi.
Öylece orada kalakaldı.
Herkes onu çağırıyordu,
Güleç yüzlü temiz elbiseli...
Onlar insan mıydı?
Sürünenler vardı, inleyenler!
Evet onlar da insandı.
O'nun daha gidilecek yolu vardı.
İnsan olmak istiyordu!
İnceden bir sızı kapladı benliğini,
Sebebi bir insandı...
Belki aradığı onda vardı.
Yaklaştı, uzattı elini;
Isınmıştı eli, yandı bedeni ;
Aklı onda kaldı.
Oysa daha yolu vardı.
'Beraber gidelim' dedi.
Şimdi yolculuk daha kolaydı.

Ahmet Bektaş
18.10.2008

Meyil

Meyil

Yine hafakanlar bastı bu gece beni,
Kıyametler kopuyor yüreğimde.
Gayri duramam…
Çıktım,
Karanlığın üzerine doğru yürüdüm…
Gökte Zühre’yi aradı gözlerim.
Bana hep sevgiyle gülümser.
Bu yüzden adını sevgi koydum, Zühre’m…

Yıldızlar üzerime yağarken,
Sanki bayılacağım bu tesirden.
Birden düşlerime arsızca giriverdin sen.
Hayalin karşımda belirdi, kulağımda sesin.
Uzandım ama tutamadım,
Beni benden alıp kendimden geçiren,
Damarlarımda akan zehirsin sen.

Şimdi kokmuyor güller, neredesin?
Suyun yukarı aktığını gören mi var?
Gönlümün sana düşmesi için eğil.
Bil ki aşkım yukarı olmuyor meyil.

Ahmet Bektaş

AŞK’IN KÖLESİYİM

 

AŞK’IN KÖLESİYİM

“Güzelliğin on pare etmez bu bendeki aşk olmasa” dedi Âşık Veysel

“Hamdım, piştim, yandım” demişti Mevlana
Ben de eklemek isterim kendi açımdan
“söndüm, kül oldum…”

Kays’ı mecnuna çeviren Leyla mı, yoksa aşk mı?
Leyla’nın aşkıyla tutuşan, çöllerde yanan Mecnun
Aşkın üst boyutlarına çıkınca neden önemsemiyor Leyla’yı?
Aradığı Leyla’da mevcut değil miydi?
Leyla olmasaydı yerini başkası dolduracaktı belki de…

Âşık, maşuka köle gibi görünse de
Esas cezbesi maşukta yansıyan aşk’ın
Şiddetli zuhurundan kaynaklı.
Yansımanın asıl membası bulununca,
Yansıtan ikincil durumda kalıveriyor…
Güneşi hiç görmemiş birinin Ayda yansıyan nura âşık olması
Güneşi aramasına neden oluyor,
Bulunca da Aydan vazgeçmesi gibi bir şey olmalı bu…
Peki, ayın hiç mi hissesi yok?
Nedir aranan? Kaç kişi bulabilmiş?

“Sevdiğimi söylemez isem sevmek derdi beni boğar” diyen Yunus
Nerede aramış sevdiğini?
Çiçeklerle, böceklerle konuşan Yunus ne öğrenmiş onlardan?
“Sordum sarı çiçeğe…..”

Ey sevgili, bil ki sen sadece aynasın!
Yansıttığın senden değil.
Öyleyse seni neden bu kadar çok seviyorum?
Evet, seni çok seviyorum… Hakikat-perest oluşunu…
Cisminden daha fazla ruhunla alakalıyım
Suretinden daha ziyade siretini seviyorum!
Sevgimi anlatırken yine de cisminden bahsediyorum.
(Gamzeler, sarı saçlar, ela gözler……)
Çünkü cisminde yansıyor ruhundaki güzellikler.
Bu nedenle senin değil aşkın kölesiyim!
Bana aşkı gösterdiğin için seni çok seviyorum…

Ahmet Bektaş

Temaşa

Temaşa

Ey başı dumanlı yüce dağ, söyle neden bağrın lime lime?
Ağır ağır tırmanıyorum eteklerinden, gözüm zirvende.
Kocaman bir pamuk bulut kesiyor Güneşimi, gölgesi üzerimde.
Şimdi rüzgar daha serin, anlarım dilini, konuşur kendince.
Çamların arasında kendimden geçer dalarım hayallere…

Deli kız niye çıkmazsın aklımdan…

Raks ediyor iki kelebek, kır çiçekleri bakir…
Kime şakır bilmem ki söğüt bülbülü?
Şu yamaçta serili yüzlerce mezar kimin?

Guguk kuşu hiç ara vermiyor,
Bir de şu geveze kurbağalar…
Bozuyor akordu “gak” sesi.
Kart sesiyle illa kendini belli edecek.

Yanmadan önceki halini bilmiyorum,
Kel tepeye uzanıyor gözüm;
Hala hayatta ama çok hüzünlü,
Kurtulan kanadı kırık, yalnız çam…

Biliyorum aklımdan hiç çıkmayacaksın sen.

Ahmet Bektaş

Vurgun

Vurgun

Mecnun olup, çöllerde gezmedim.
Ben de buldum aşkı amma...
Kurşunla sanma;
Yüreğime saplanan ok ile vuruldum.

Dalgıç gibi suya dalmadan,
Düşlerimi süslerken sen;
Ta derinlerden
Yedim vurgun.

Sallasam elimi
Etrafımı sarsa ellisi,
Yok gözümde senden gayrisi;

Ahmet Bektaş

Aşk’tan Öte

Aşk’tan Öte

Bir sır var, çözemiyorum.
Bizi birbirimize böyle güçlü bağlayan…
Hiç yabancılık çekmedik bak tanışız ezelden.
Gönül kapısını rast gele açmıyor,
Uygun olmalı anahtar kilide…

Nedir?
Benden sana Senden bana yansıyan;
Tutulmayan,
Görülmeyen,
Ölçüsüz hissedilen, yürekte…

Söyle, bu nasıl aşk?
Biz neresindeyiz?
Sonsuza açılmış kapımız, yolumuz nereye gider?
Bazen diplerde, vurgunlardayız;
Gezeriz bazı da zirvede…
Bir kararda kalmadan, delice;
Acıyı da yaşarız neşeyi de …

Bizimkisi farklı bir hal
Aşk’tan öte.
İnandık kavuşmak var
Dünya’dan öte.

Ahmet Bektaş

Benim için Ağla!

Benim için Ağla!


Geceye ağlama sevdiğim sabahı var.
Güllerin de bülbülü var
Sararıp dökülen yaprakların
Bahara yenisi var...
Hüznü ne bilir balıklar, cıvıl cıvıl kuşlar,
Uçan çiçek misali kelebekler,
El ele verince delikanlılar, kızlar…

Gidişin derin yara bıraktı bende,
Şimdi hatıraların öksüz bu şehirde.
Darmadağın oldu aklım, yüreğim bin parça.
Savruldum kum tanesi gibi düştüm yerlere.

Benim için ağla bir tanem.
Tuzlu yaşını damlat, koyulsun yüreğime;
Yaksa, dağlasa da…
Belki söner içimdeki yangın, yeşerir umutlarım.
Yeniden hayat gelir gönül bahçeme.

Bu halimin sebebi değil mi masum bakışların.
Kulaklarımda nasıl çınlıyor bak sözlerin.
Şimdi benim için ağlasın o gülen gözlerin.

Ahmet Bektaş

Gönül Kadını

Gönül Kadını

İlk temasta fark eder sarraf mücevheri.
Tepede duran o saraya bakarsın uzaktan,
Keşfetmek istersin gizemli odaları…
Temizlese de hizmetçiler bırak ardında izleri.

Bülbül lisanı ile konuş, solsa da gül ile.
Onun en güzel manzaraları baki hafızalarda.
Aldırma şimdiki hale, maziyi al hayale;
Uzat elini istikbale.

Gülümse gönül kadını,
Umut dolu gözlerle.
Ruhun ruhuma ilaç,
Kalbim sevgine muhtaç.

Ahmet Bektaş

Yalan Diyorsa Yalan!

Yalan Diyorsa Yalan!


Biz Yaradan’a ait olan aşkın ve sevginin tamamını
Yaratılana yönlendirip, acılara kapı mı açtık?
Hayali sevgililerin özlemiyle yanıp,
Cennetteki mutluluğu burada boşa mı aradık.

Yalan mıydı aşk?
Sevdanın kaynağı “ilahi aşk” değil miydi?
Anlamadık mı?
Yoksa… Geç mi kaldık?

Hangi vaktin uğultusu kulağımda çınlayan
Hangi rüzgârdır ki bu canımı ayaza saran
Sen diz büktüğüm yerdesin YA RAHMAN!
Anlat kuluna aşkı anlat bir tamam

Yalan diyorsa YALAN!

Ahmet Bektaş

Mavi sevdam

Nedensiz doluyor mutluluk içime,
Mavi bir sevdanın şokunu yaşıyorum.
Er geç bir gün sen de Anlarsın beni
Demiştim ya hani…
Hani Küllenen bir sevdayı
Körükleyen bir gölge
Alev alev özlem ateşi
Aydınlatırken mavi geceyi...

Özlemek de güzel, özlenmek de
Hatta acı çekmekte
Aradan uzun yıllar da geçse
Seviyorsan mutlaka söyle
Mutlaka bilmeli sevgili sevgini
Saklamak niye?
Sevmek suç olmadı ki dünyanın hiçbir yerinde…

Kaybetmedin üzülme,
İnsan ebedi elbette.
Yarım kalan bu sevdayı
Arş yazar alem yazar
Unutmaz bizi kimse
Üzülme, üzülme!
Sadece söyle
Seviyorum de…
Kaldır gözlerine düşen gri gölgeyi
Dokun yüreğime
Bil ki;
Mavidir sevdam
Ve… Vurgundur yüreğine
Gitme…

Ahmet Bektaş

Prenses

Bütün prensesler asildir, hem de güzel.
Saf , temiz, masum…

Beyaz atlı olmalı elbet prensler.
Duvarları aşmak için…

Kendi çalar kendi oynar aslında
Soytarılar!

Cellatlar neden memnun hallerinden?
Vezirin işi başından aşkın
Yine bir kurnazlık planlıyor gibi.

Her sözü geçmiyor gayrı kral yaşlı.
Gençlik ve güzellik bedeli, kraliçe taçlı…

Onların hayalleri var mı , bilmem?
Sadık , becerikli olur nedimeler.
Robot sanki kapıdaki nöbetçiler.

Yine ay gibi parlamış, mis kokuyor
Giyinmiş, kuşanmış kime salınır prenses?
Beyaz atlı bir gün gelir mi, bilinmez!
Kıymetli hediyelerle gelmiş elçiler,
Krala yaşı sorulmaz.
Ahh! Prensesim hayallerin ne kadar asil.
Yine de töreye karşı gelinmez.

Ahmet Bektaş

Hüzün

Hüzün

Kor gibi düştü yüreğime hasretin
Ner kadar uzaksan o kadar yakıcı.
Uzağı yakın eder hayaller…
Bir garip hale düştüm ki tarifsiz.
Beni sen anlardın yanımda olsaydın.

İsmin yapışmış dilime,
Her nesnede görünür hayalin.
Hiçbir şey söylemeden,
Öylece karşımda duraydın;
Ellerini tutardım yanımda olsaydın.

Uzanıp kolay toplamışlar yakındakileri;
Kırılgandır her zaman uçta dal.
Bülbül olur da şakırdım,
Zoru sevdim, vefasızları sildim defterden
Ne hoş olurdu şimdi yanımda olsaydın.

Bir bilmecenin labirenti yollar,
Sona varmıyor.
Ne derin boşluk yerin dolmuyor.
Bağlanmışım gülüm, neyleyim sensiz olmuyor.
Gönlüm şen olurdu yanımda olsaydın.

Ahmet Bektaş

Gül Diyarı

Gül Diyarı

Bütün kapılar açılıyor,
Gümüş altına dönerken;
Dilinde…

Sana kırmızı gül getirdim,
Mor güllerin solmuş;
Gülümse…

Bir şarkı besteledim,
Gül diyarından seçtim sözlerini;
Yalnız ikimize.

Ahmet Bektaş

Dilek

Dilek
Gümüş aynalara takılmıştı telaşlı gözleriniz.
Ön tarafa koyarlar süslü olanı…
Dingin kafa ile geç de olsa fark edilir
Arkalarda saklanan paha biçilmez olanlar.

Ekşimeye yüz tutmuş can erikleri.
Toplanmayı bekliyor dalında sararmış ayvalar.

Akıl demlenir zamanın semaverinde.
Kalkanlarını indirmiş yüreğimiz,
Şimdi cilveleşir hovarda düşler.

Ahmet Bektaş

Gölge

Gecenin zifirinde düştün yollara,
Gökte Zühre aradın…
Dağlara vurdun kendini,
Zirvede ne buldun?
Gölgen onun üzerinde…

Dalgaların alazıyla kavruldun,
“Su” dedin;
Zehir içtin bir dikişte!
Yayıldıkça damarlarına kendinden geçtin.
Gölgen düşmüş üzerine…

Hayaldi sadece aynada yansıyan;
Uzandın, tutamadın.
Gaipten gelir duyduğun ses;
Zaten hazırdın, aldandın.
Gölgen hala üzerinde…

Ahmet Bektaş

Aşk Haklı

Aşk Haklı

Öyle bir sevda ki yakar düşeni
Kalbe sığmaz olur sarar bedeni
Feryat etsem duymaz yar beni
Geriye dönemem çünkü aşk haklı

Ahmet Bektaş

Kadınım

Kadınım

Seni düşünsem, içime yayılır
Gündüz yedi rengiyle güneş;
Gece dolunay…
Yüzüme yansıyan parıltı senden.
Bırakmaz yakamı inatçı düşler.
Düşlerimde sen...
Bütün gizeminle masum, sevecen.
Ah bir de bilsen
Gönlüm sadece seninle şen.

Ahmet Bektaş

Kraliçem

Kraliçem

Hangi sihirli sözünle açtın
Kilitli kapılarımı
Kolayca girdin sarayıma.
Şimdi biz masaldayız
Her şey emrine amade.

Ahmet Bektaş

Çekirdek Çiçekleri

 

Çekirdek Çiçekleri

Martılarla karabataklar arkadaştılar / biri beyaz öteki siyah.
Farklı tonda olsa da özgürlük hep aynı tadı veriyor.
Denizin beyazlığında kaybolan martı benim;
Karabatak gibi şaşırttın sen / bir var bir yok.
Beyazla siyahın arasında bir yerde / gizli geçitlerimde;
Suretin bulutlarda yansıyor, hayalim sende…
Önümüze parlak bir yol serilmiş / Korkma at adımını.
Cesaret, esaretin tezgahında örülen bir zırhtı bize.
Merakımızın cazibesine kapılıp , geriye bakmadan yol almak var şimdi.
Nur yüzlü bir dervişin güvenli sıcaklığında...
Geçmişin birikimleri evrende mahfuz, bize sınırsız kaynak.
Öncenin kozasında melek yüzlü gerçekler devşirdik biz.
Gaipten gelen bir ses ile irkildik!
Yalanın şeytanı boldu / güneşte bir bir döküldüler.
Gerçeğe koşuyor herkes, aralanıyor siyah perde.
Kırdık tüm çerçeveleri / elimiz kana bulansa da...
Bedel istedi güzellikler, rıza hırkasını giydik.
Bir lokma bir hırka / zaafların çöplüğünden uzakta;
Hayatın gerçeğinde bulduk biz asıl Cennet’i.
Sevinç / içimizdeki sonsuz deryada filizlenecek.
Hallaç’ın sesi bir ipek kumaş kadar yumuşak darağacında.
Sonsuzluğu tutuyoruz ellerimizde, hepsi bizden, bizimle…
Binlerce yılın aziz/e/leri yürürken önümüzde;
Nurdan bir dansla yıldızlara açılıyor çekirdek çiçekler.
Gebe her tohum ebede "an" ları yansıtıyor.
Tarlasında ak yaşmaklı, bebesini emziren bir ana kadar saf, bereketli.
Koca yürekli mert yiğitlerin destanıdır nesillere aktarılan.
İnsana ulaşmak değil mi, asıl maksat, kusulan kin kime?
Aşkın sevkidir kalpleri yöneten, sadece dinle!
Bütünleşmek ve sevgi hamuru ile yoğrulmak gerek.

Gelecek sadece bizim elimizde…

Ahmet Bektaş
30.11.2009

Şiirin hikayesi: Gelecek sadece bizim elimizde…